เมื่อสิบกว่าปีก่อน  ข้าพเจ้าได้พระเนื้อชินเก่ามาก เป็นพิมพ์ท้าวเวสสุวรรณ ไม่ทราบที่  จากผู้เฒ่าผู้แก่คนหนึ่ง   และข้าพเจ้าได้ใช้ติดตัวพร้อมกับแขวนพระองค์อื่นๆ   ที่ใช้ประจำไปด้วยได้มีเหตุการณ์ ที่จะนำมาเล่าสู่กันฟังดังต่อไปนี้

ข้าพเจ้าได้ขับขี่รถจักรยานเข้าไปในซอยหลังบ้าน ของลูกน้องคนหนึ่งเวลาประมาณ  11 โมงได้ยินเสียงสุนัข ตกใจวิ่งหนี  และส่งเสียงเห่าหอนโหยหวนล่วงหน้าตามหนทางที่ข้าพเจ้าจะไป  จนเงียบเสียงไป นี่คือเหตุการณ์ในครั้งแรก ครั้งที่สอง  และครั้งที่สาม  ก็มีเหตุการณ์คล้ายๆ กันแต่ต่างสถานที่   ซึ่งแต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้  ข้าพเจ้าจึงไปเล่าเหตุการณ์ให้เจ้าอาวาสวัดแถวบ้านฟัง ท่านอธิบายว่า ท้าวเวสสุวรรณเป็นเจ้าแห่งผี พอผีเห็นเข้าก็วิ่งหนีแตกตื่นจนสุนัขตกใจ และวิ่งตามและวิ่งหนีด้วย   ตามที่คนโบราณบอกไว้ว่าสุนัขสามารถมองเห็นผีได้    และข้าพเจ้าก็ได้มอบพระพิมพ์ท้าวเวสสุวรรณเนื้อชินองค์นั้น ให้กับคุณพ่อของพรรคพวกกัน ซึ่งท่านเป็นหมอ(ผี)ของชาวบ้าน  เพื่อใช้ปราบสิ่งชั่วร้ายให้กับสังคมเล็กๆต่อไป

ท่านทั้งหลายเมื่อได้อ่านมาถึงตรงนี้   ท่านคิดว่าสุนัข (หมา) มันเห็นท้าวเวสสุวรรณ หรือเห็นผี หรือเห็นข้าพเจ้า  จึงเผ่นป่าราบไป   เอวัง …………………………..

salmon