เมื่อสิบกว่าปีก่อน ข้าพเจ้าได้พระเนื้อชินเก่ามาก เป็นพิมพ์ท้าวเวสสุวรรณ ไม่ทราบที่ จากผู้เฒ่าผู้แก่คนหนึ่ง และข้าพเจ้าได้ใช้ติดตัวพร้อมกับแขวนพระองค์อื่นๆ ที่ใช้ประจำไปด้วยได้มีเหตุการณ์ ที่จะนำมาเล่าสู่กันฟังดังต่อไปนี้
ข้าพเจ้าได้ขับขี่รถจักรยานเข้าไปในซอยหลังบ้าน ของลูกน้องคนหนึ่งเวลาประมาณ 11 โมงได้ยินเสียงสุนัข ตกใจวิ่งหนี และส่งเสียงเห่าหอนโหยหวนล่วงหน้าตามหนทางที่ข้าพเจ้าจะไป จนเงียบเสียงไป นี่คือเหตุการณ์ในครั้งแรก ครั้งที่สอง และครั้งที่สาม ก็มีเหตุการณ์คล้ายๆ กันแต่ต่างสถานที่ ซึ่งแต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ ข้าพเจ้าจึงไปเล่าเหตุการณ์ให้เจ้าอาวาสวัดแถวบ้านฟัง ท่านอธิบายว่า ท้าวเวสสุวรรณเป็นเจ้าแห่งผี พอผีเห็นเข้าก็วิ่งหนีแตกตื่นจนสุนัขตกใจ และวิ่งตามและวิ่งหนีด้วย ตามที่คนโบราณบอกไว้ว่าสุนัขสามารถมองเห็นผีได้ และข้าพเจ้าก็ได้มอบพระพิมพ์ท้าวเวสสุวรรณเนื้อชินองค์นั้น ให้กับคุณพ่อของพรรคพวกกัน ซึ่งท่านเป็นหมอ(ผี)ของชาวบ้าน เพื่อใช้ปราบสิ่งชั่วร้ายให้กับสังคมเล็กๆต่อไป
ท่านทั้งหลายเมื่อได้อ่านมาถึงตรงนี้ ท่านคิดว่าสุนัข (หมา) มันเห็นท้าวเวสสุวรรณ หรือเห็นผี หรือเห็นข้าพเจ้า จึงเผ่นป่าราบไป เอวัง …………………………..